این تلاشها برای ساخت چرخ خیاطی ادامه داشت تا اینکه در سال ۱۸۳۰ یک خیاط فرانسوی فقیر که بارتلمی تیمونیه نام داشت موفق شد با ذوق و ابتکار خلاقانه خود چرخ خیاطی را بسازد که بسیار شبیه چرخهای خیاطی امروزی بود. در واقع این اولین چرخ خیاطی بود که مورد استقبال مردم قرار گرفت.

بعدها این وسیله در فرانسه مورد استقبال مردم قرار گرفت ولی گروهی از کارگران که وجود این اختراع را باعث کسادی کار خود می‌دیدند شبانه به کارگاه بارتلمی حمله کرده و همه چرخهای خیاطی او را نابود کردند و بارتلمی از غصه و فقر جان خود را از دست داد.

همزمان با این اتفاق مرد دیگری در نیویورک بنام والترهنت چرخ خیاطی دیگری را ساخت. این چرخ دارای سوزنی بود که همانند سوزنهای امروزی چرخ خیاطی سوراخی کوچک در نوک خود داشت کار این سوزن، زدن کوکهای رُز بود. یعنی با نخ حلقه‌ای میان پارچه می‌زد و سپس حلقه دیگری آمده در حلقه اول مانند زنجیر قفل می‌شد. با همه اینها هنت هرگز موفق نشد که این اختراع خود را به ثبت برساند.

با تمام تلاشهایی که افراد مختلف انجام دادند ولی افتخار ثبت اختراع اولین چرخ خیاطی نصیب الیاس هاو شد.همزمان با او آیزک سینگر  در آمریکا موسس برند چرخ خیاطی سینگر  به این اختراع دست یافت. اما هاو موفق به ثبت این اثر به نام خود شد. هاو در بازار یابی و فروش چرخ خیاطی مشکل داشت اما سینگر موفق شد در سال 1850 به طور تجاری به تولید چرخ خیاطی پرداخت. ابتکاری که سینگر به خرج داده بود این بود که این چرخ ها با دست کار نمی کرد و پدالی داشت که با پا کار می کرد.. در واقع سینگر اولین شرکت تجاری ساخت چرخ خیاطی بود. همین کار باعث شد  هاو به صورت انونی عمل کند و درصدی بابت فروش هر چرخ خیاطی از سینگر دریافت کند.

در ایران هنر خیاطی به صورت دستی توسط زنان در خانه انجام می شد. مغازه ای برای دوخت لباس به صورت گسترده وجود نداشت. در دوران قاجار خیاطان به سه دسته تقسیم می شدند:

1- عده ای که لباسهای فاخر مخصوص تجار و درباریان و افراد ثروتمند جامعه می دوختند..

2- افرادی که به صورت عمده البسه ارزان تولید می کردند و افراد هرکدام را که اندازه شان بود به قیمت نا چیز می خریدند.

3-خانم های خانه داری که در منزل خیاطی می کردند

تمام این خیاطان با دست خیاطی می کردند و تاریخچه چرخ خیاطی در ایران بر می گردد به سفرهای مظفرالدین شاه به اروپا. اولین چرخ خیاطی به ایران توسط مظفر الدین شاه وارد شد. مظفرالدین شاه به همراه چرخ خیاطی یک خیاط قفقازی با خود آورد تا لباس درباریان را بدوزد . این وسیله که بسیار کار خیاطی را آسان می کرد اما چندان مورد استقبال مردم قرار نگرفت. مردم اعتقاد داشتن چون این وسیله از فرنگ وارد شده و ساخت دست فرنگیان است باعث  نجس شدن لباس می شود. نظر دیگری که داشتند این بود که دندلنه های زیر چرخ باعث پاره شدن لباس می شود.

اما با گذشت زمان و آشنا شدن با کارایی آن چرخ خیاطی در تمام خانه ها حضور پیدا کرد. در دوران پهلوی کارخانه سینگر اولین نمایندگی فروش چرخ خیاطی در ایران را راه اندازی کرد. حتی در این شرکت به افراد علاقه مند کار با چرخ خیاطی آموزش داده می شد.

حالا دیگر کسی از چرخ خیاطی مکانیکی و دستی استفاده نمی کند بلکه چرخ خیاطی برقی و دیجیتالی جای آنها را گرفته است.

زینت جهانشاهی اولین طراح مد در ایران به شمار میرود. او دختر  یکی از سرهنگ های وزارت جنگ و تحصیلکرده آلمان بود. او بعد از ازدواج به سوییس رفت و این نقطه آغاز آموزش های او در زمینه خیاطی و مد بود.سپس به پاریس  سفر کرد و در آنجا در خیاطی مهارت زیادی کسب کرد و همچنین تحت تعلیم “پیر بالمن” یکی از طراحان معروف آن زمان رموز خیاطی مدرن و بوتیک داری را فرا گرفت.زینت جهانشاه در سال ۱۳۲۱ به همراه همسرش به ایران بازگشت. او در بدو ورود به ایران، اقدام به افتتاح یک لباس فروشی و خیاط خانه در خیابان امیریه شهر تهران کرداز آنجا که زینت جهانشاه اولین طراح زن ایرانی بود، خیاط خانه او بسیار مورد استقبال خانم های آن زمان قرار گرفت.